11 powodów dlaczego sztuki walki są lepsze dla Twoich dzieci niż gry zespołowe

Będąc studentem college’u rozpocząłem treningi judo. Po czterech latach zajęć w systemie dwutygodniowym, zakochałem się w tym sporcie na resztę życia. Ostatnio powróciłem do treningów po sześcioletniej przerwie. To tak jak z jazdą na rowerze – tego się nie zapomina; wiele poznanych poprzednio ruchów powróciło do mnie, jak gdybym nigdy nie przestał ćwiczyć judo. A wraz z technikami powróciło wiele życiowych nauk, odebranych na zajęciach.

Trenowanie sztuk walki – bez względu na to czy jest to karate, judo, tae kwon do, krav maga itd., – jest wspaniałą forma aktywności dla dzieci, znacznie lepszą niż gry zespołowe, takie jak: koszykówka, baseball, piłka nożna, czy hokej. Jeśli rozważasz zapisanie dziecka na treningi sportowe, znajdziesz poniżej kilka przyczyn, dla których treningi judo czy ju-jitsu są znacznie bardziej korzystne, niż np. gra w koszykówce.

1. Samoobrona
Dla wielu osób trenujących sporty walki zasadniczym powodem takiej decyzji jest możliwość zastosowania nabytych umiejętności w samoobronie. Sztuki walki nauczą Cię nie tylko technik możliwych do zastosowania w obronie przeciw napastnikowi, ale także właściwego sposobu myślenia. Pomogą Ci także wykształcić odpowiednie odruchy w sytuacjach zagrożenia i dadzą Ci poczucie pewności siebie, co zostanie opisane w następnym punkcie.

2. Pewność siebie
W miarę nabierania coraz większych umiejętności w wybranej sztuce walki, świadomość dziecka dostaje kolejnych impulsów. Dzieci stają się bardziej świadome i pewne siebie. Ich trenerzy muszą aktywnie wspierać wszelkie wysiłki w długiej drodze do osiągnięcia celu, czyli doprowadzenia do sytuacji, w której poziom zaufania do własnych umiejętności wykroczy daleko poza obszar dojo.

3. Pasy i rankingi
Zdaję sobie sprawę, że ten powód początkowo może wydawać się głupi, jednak będziecie zaskoczeni, jak bardzo zdobywanie kolejnych stopni wtajemniczenia i windowanie swojej pozycji buduje u dzieci pragnienie sukcesu. Większość sztuk walki stosuje w swojej praktyce system kolorowych pasów dla wskazania poziomu wiedzy i umiejętności ćwiczących. W wielu przypadkach promocja na pierwszy stopień wtajemniczenia następuje już w kilka tygodni po rozpoczęciu zajęć. Dziecko dostając swój pierwszy pas jest szczęśliwe. Widzi bowiem, że może osiągnąć sukces. Zwykle na pierwszym pasie się nie kończy, a dziecko stara się myśleć jak zdobyć następny. Możliwość zdobycia kolejnych stopni wtajemniczenia motywuje do większego wysiłku.

4. Dyscyplina
Mantrą każdej sztuki walki jest dewiza „ćwiczenie czyni mistrzem”. Oznacza to ciągłe powtarzanie różnych elementów ze szczególnym uwzględnieniem ich rytmu i dbałością o szczegóły. Kopnięcia i uderzenia ćwiczy się aż do znudzenia, rzuty są wielokrotnie powtarzane. Nawet podczas sparingów i zawodów, podczas których należy wykazać się inwencją i stosować najlepiej wyćwiczone techniki, można odnaleźć charakterystyczne sekwencje ruchów, a także określone rytuały. Praktyka treningów i zawodów uczy dzieci szacunku dla przeciwników, sparingpartnerów i kolegów, a także walki zgodnie z zasadami fair-play. Cechy te przydadzą się także w życiu poza matą.

5. Nacisk na osiągnięcia indywidualne
W meczu koszykówki na parkiecie gra pięciu zawodników, ale rzadko kiedy w zespole jest tylko pięciu graczy. Zatem niektórzy cały mecz mogą przesiedzieć na ławce rezerwowych. Analogicznie jest w innych grach zespołowych. Poza tym, w sportach zespołowych istnieją określone pozycje, każda z nich ma określone konotacje. Oczywiście i w tych dyscyplinach kładzie się nacisk na zgodna z przepisami rywalizacje, ale czasami trudno jest wytłumaczyć dziecku, dlaczego ma stać na obronie zamiast strzelać bramki. W sztukach walki sytuacja jest odmienna, każdy sukces dziecka wynika z jego indywidualnych umiejętności. Owszem, twoje dziecko nie zawsze będzie czołowym judoką w grupie, ale będzie to związane z tym, że próbowało i przegrało, a nie z tym, że nie było dość dobre aby zostać wpuszczone z ławki rezerwowych na boisko. Twoje dziecko nie utknie także w „słabym zespole”. Biorąc pod uwagę ambicje dzieci, lepiej aby wiedziały, że sukces zależy tylko od nich. Wtedy mniej prawdopodobnie będzie, że pewnego dnia usłyszysz „nienawidzę tego sportu”. W sportach walki każde dziecko indywidualnie pracuje na swój sukces, nie będzie więc mogło być kozłem ofiarnym obwinianym za porażkę. Jeśli walczyło słabo, będzie miało okazję do poprawy na następnym turnieju.

6. Równość płci
Jestem pewien, że wielu z was rozważa możliwość treningów sztuk walki dla swoich synów, jednak tylko nieliczni widzą w takiej sytuacji swoje córki. A jednak sztuki walki są jednym z niewielu sportów, w których chłopcy i dziewczynki mogą ćwiczyć razem. Poza tym, kobiety rywalizują na najpoważniejszych zawodach międzynarodowych. Wasi córki i synowie mają jednakowe szanse w zdobywaniu kolejnych pasów. Bracia i siostry mogą razem trenować, a wy będziecie mieli komfort obserwowania swoich dzieci na zajęciach w jednym czasie. Przykładem kobiety trenera z sukcesami sportowymi jest koleżanka z college’u Maureen Braziel, reprezentantka USA na zawodach międzynarodowych. Warto pamiętać, że wśród nielicznych medali olimpijskich zdobytych przez Izrael jest srebrny krążek wywalczony przez Yael Arad w 1992 r w Barcelonie. Może właśnie twoja córka będzie walczyć w judo na igrzyskach olimpijskich.

7. Trening
Typowe dwugodzinne zajęcia z zakresu sztuk walki zwykle składają się z rozgrzewki, nauki i ćwiczenia elementów technicznych oraz walk sparringowych. Rozgrzewka i ćwiczenie poszczególnych elementów zajmują większość treningu, i w tym czasie twoje dziecko zajmuje się rozciąganiem mięśni, elementami gimnastycznymi, zadawaniem uderzeń i kopnięć. Praca treningowa wykonywana przez dziecko rozwija nie tylko jego system mięśniowy, ale także sercowo-naczyniowy. Natomiast w grach zespołowych takich jak koszykówka, hokej lub piłka nożna, dzieci nie wykonują tak intensywnej pracy treningowej, gdyż zwykle nie grają przez cały czas, a gdyby nawet tak było, to rzeczą naturalną są przerwy w grze.

8. Świadomość siły fizycznej
Jedną z myśli rodziców zastanawiających się nad treningiem sztuk walki, jeśli dziecko jest złośliwe, będzie: „czy moja pociecha nie wykorzysta swoich umiejętności aby innym zrobić krzywdę?” Choć takie obawy są uzasadnione, instruktorzy zawsze przypominają swoim uczniom, że techniki wyuczone w dojo, pozostają w dojo (z wyjątkiem samoobrony) i nie powinny być użyte do zastraszania ludzi (jeżeli twoim mistrzem nie jest John Kreese z filmu Karate Kid). Dzieci wykonują wiele ćwiczeń siłowych, w tym na linach, i zaczynają mieć świadomość swojej siły i umiejętności. Zaczynają także pogardzać tyranią.

9. Współzawodnictwo
Judo jest nastawione na rywalizację, w tym jest podobne do gier zespołowych. Współzawodnictwo jest wspaniałą sprawą dla dzieci, gdyż mogą w ten sposób sprawdzić swoje umiejętności i udowodnić postęp. Ale w odróżnieniu od gier zespołowych, przegrany może obwiniać za porażkę wyłącznie siebie. A to jest nieodłącznie związane z szacunkiem dla zwycięzcy, jak również motywuje do bycia lepszym następnym razem. Różnica między judo a grami zespołowymi polega między innymi na tym, że te ostatnie traktują mecz jako epizod w całym sezonie rozgrywek, natomiast w sportach walki każdy start jest osobnym wydarzeniem. Do rzadkości należy sytuacja, w której można mieć tylko jedną walkę (nawet na igrzyskach olimpijskich, gdzie chcąc dostać się do finału nie można przegrać walki, istnieje system repasaży, który części przegranych zawodników daje szansę walki o brąz).

10. Możesz ćwiczyć razem z nim
Wiele sportów walki oferuje treningi dla dorosłych i dzieci. Choć w większości przypadków nie dzieje się to jednocześnie, to jednak często są to kolejne zajęcia. A to oznacza, że możesz obserwować wysiłki twojego dziecka, a potem ono będzie patrzeć na twój trening. A jeśli znajdziesz czas, będziesz mógł ćwiczyć z dzieckiem w domu, aby wzajemnie korzystać ze swoich doświadczeń. To niewątpliwie jest pomocne w nawiązywaniu ściślejszych więzi z dzieckiem. Zgoda, można równie dobrze grać z dzieckiem w koszykówkę, ale to nie jest ten sam typ aktywności.

11. Sezon bez końca
Wiele sportów, szczególnie tych, które są rozgrywane na otwartej przestrzeni, albo są związane ze specyficznymi warunkami klimatycznymi, jest sezonowych. Sztuki walki są sportem całorocznym. Jak już zauważyłem powyżej, nieudany turniej staje się wstępem do bardziej udanego występu, a sezon treningów i zawodów trwa okrągły rok. A to także przyczynia się do wzmacniania dyscypliny i pozwala na szybkie postępy twojego dziecka.

4 dodatkowe powody dlaczego warto przede wszystkim zająć się judo
Ponieważ jestem judoką, chciałbym obecnie skierować waszą uwagę na pewne dodatkowe aspekty, tłumaczące dlaczego judo jest dla waszego dziecka lepsze niż inne sporty walki.

12. Judo kształtuje także umysł
Podczas gdy wszystkie sztuki walki uczą przede wszystkim strategii starcia, to judo naucza znacznie więcej. Podczas ćwiczenia Kuzushi (umiejętność wytrącenia przeciwnika z równowagi) i technik rzucania, adepci judo poznają podstawy mechaniki. Techniki kombinacyjne skłaniają do improwizacji. Poza tym, używa się podstaw języka japońskiego (nauczyłem moje dwuletnie dziecko liczyć po japońsku do dziesięciu). W większości innych sztuk walki język japoński jest ograniczony do trzech słów: Sensei (nauczyciel, mistrz) Hajime (start, naprzód) i Matte (stop).

13. Judo nie dotyczy brutalnej siły, tylko kontroli
Kano Sensei (dr Jigoro Kano, twórca judo), w swoim nauczaniu akcentował maksymalną efektywność. Wydaje się oczywiste, że sedno wielu technik judo leży nie w surowej sile, a w wykorzystaniu ruchów przeciwnika i jego mocy przeciw niemu samemu. Oczywiście siła fizyczna i masa ciała są znaczącym czynnikiem, jednak wydaje się, że w walce znacznie bardziej istotna jest siła psychiczna.

14. Twoje dziecko będzie miało dobrą koordynację (i nie mówimy tu o elegancji)
Jeżeli chcesz wykorzystać ruchy przeciwnika przeciwko niemu samemu, kluczową sprawą jest właściwe uchwycenie odpowiedniego momentu. Wielu rzutów nie da się po prostu wykonać, jeśli brak będzie właściwej koordynacji czasowej. Stopy, ręce, biodra i głowa muszą poruszać się płynnie i we właściwej kolejności; tylko to zagwarantuje bezbłędnie wykonany rzut (to dlatego Ippon jest rzadko uzyskiwany na zawodach). W miarę treningów, twoje dziecko będzie zdolne do wykonania coraz bardziej złożonych rzutów, jednocześnie uzyskując coraz lepszą koordynację ruchową i refleks.

15. Judo jest uniwersalne
Jeśli karateka przyjedzie do innego miasta, będzie miał kłopoty znalezienia dojo, w którym mógłby trenować karate tego samego stylu i filozofii, jak w swoim macierzystym dojo. Judoka nie będzie miał takich kłopotów – zasady i techniki są praktycznie uniwersalne. Nowojorczxyk może pojechać do Kalifornii na tydzień i znaleźć miejsce do treningu. W Międzynarodowej Federacji Judo zrzeszonych jest ponad sto państw, zawodnicy mogą pochodzić z tak różnych krajów jak: Kuba, Izrael czy Kazachstan, albo z potęg judo, Japonii, Rosji czy Francji. I choć styl nauki i zasady rangowania oraz awansu na kolejne stopnie mogą nieco różnić się od siebie w różnych krajach to judo znaczy judo. A to pomoże twojemu dziecku, nawet w wieku dojrzałym, odszukać dojo do treningu, a istota zajęć nie będzie zależna od miejsca.

Mam nadzieję, że wzbudziłem zainteresowanie możliwością treningów sztuk walki przez wasze dziecko. Sale do treningów są zlokalizowane w centrach społecznych, szkołach, klubach sportowych. Radziłbym jednak sprawdzić jakość poszczególnych ośrodków w Internecie lub zasięgnąć opinii od tych rodziców, których dzieci już gdzieś trenują. Jeśli masz jakieś wątpliwości, porozmawiaj z trenerów konkretnego klubu, zanim wyślesz do niego dziecko. Niektóre z nich oferują różne opcje, także pod względem finansowym. Podsumowując, sztuki walki są wspaniałą alternatywą dla gier zespołowych, gdyż są nie tylko okazją do ćwiczeń fizycznych, ale kształtują także wartościowe cechy psychiczne i emocjonalne.

Yonah Wolf uprawiał sporadycznie judo przez poprzednią dekadę, a obecnie powrócił do sportu po przerwie. Jest posiadaczem stopnia Sankyu (niższy stopień brązowego pasa) i ma nadzieję na uzyskanie czarnego pasa zanim dwójka jego maluchów zacznie ćwiczyć. Oryginalna wersja tego artykułu pojawiła się na stronie JewCentral.com