Ciekawe fakty dotyczące judo – poznaj swój sport

Pod względem liczby trenujących judo plasuje się na drugim miejscu na świecie – więcej chętnych przyciąga tylko piłka nożna

Zgodnie z danymi Judoinfo, judo plasuje się na drugim miejscu wśród najbardziej popularnych sportów, ustępuje jedynie piłce nożnej. Te dane są często przytaczane w amerykańskiej prasie sportowej. Międzynarodowa Federacja Judo (IJF) podała, że w 1997 r na całym świecie zarejestrowano 2,2 miliona judoków, przy czym w Europie większość stanowili posiadacze stopni uczniowskich, a w Azji stopni mistrzowskich. IJF sądzi, że dane te są wiarygodne, a judo rzeczywiście zasługuje na miano wicelidera także wśród olimpijskich sportów bezpośredniej rywalizacji (za lekkoatletyką, a przed zapasami w stylu wolnym i klasycznym, boksem i szermierką). Jest także poważnym konkurentem takich dyscyplin jak: siatkówka czy koszykówka.

We Francji mamy więcej judoków niż w Japonii
We Francuskiej Federacji Judo zarejestrowanych jest około 58 tysięcy judoków. Liczba ta przewyższa ponad trzykrotnie pulę zawodników w Japonii, ojczyźnie tego sportu walki. Co więcej, w Japonii nieco spada liczba zarejestrowanych zawodników w stosunku do rekordowego roku 1993, natomiast liczba zawodników francuskich wykazuje stałą tendencję wzrostową od czasu powstania federacji, wkrótce po zakończeniu II wojny światowej. Symbolem popularności judo we Francji stał się 43-letni David Douillet. Dwukrotny złoty medalista igrzysk olimpijskich (Atlanta i Sydney) w wadze ciężkiej był w ostatnich latach ministrem sportu we Francji.

Judo dla osób niewidomych
Czy wiedziałeś, że judo, tak jak inne sztuki walki, w których ważną rolę gra uchwyt może być praktykowane przez osoby nie widzące. Judo jest jednym z niewielu sportów wymagających bezpośredniej rywalizacji, w których upośledzenie widzenia nie jest wadą dyskwalifikującą. Niewidomi sportowcy są w stanie rywalizować z widzącymi. W zawodach, zarówno w „Shiai” (walki) jak i „Kata” (formy) ociemniali mogą skutecznie rywalizować z pełnosprawnymi. Międzynarodowa Federacja Sportu Niewidomych (IBSA) uznała judo za sport paraolimpijski i organizuje od połowy lat 80-tych ubiegłego stulecia zawody rangi światowej dla mężczyzn; dla kobiet taka rywalizacja zaczęła się w roku 1995. Dziś możliwość udziału w takich zawodach jest możliwa na szczeblu lokalnym, regionalnym, kadrowym i międzynarodowym. Dla niewidomych judoków organizowane są także obozy treningowe.

Judo jest sportem, ale też sztuką walki
Judo jest oficjalnym sportem olimpijskim; swoją premierę miało w roku 1964, gdy Tokio było gospodarzem igrzysk. Na igrzyskach paraolimpijskich judo znalazło się w programie w roku 1988, właśnie dla zawodników z zaburzeniami wzroku, a przepisy walki różnią się niewiele od obowiązujących w judo olimpijskim. Prawie wszystkie kraje należące do ONZ mają drużyny judo, a w kategoriach ilościowych w skali świata judo ustępuje tylko piłce nożnej. Wiele oddziałów sił specjalnych, wojskowych i policyjnych na całym świecie włącza judo, obok innych sztuk walki, do programów kształcenia. W Japonii judo trenowali policjanci począwszy od roku 1886, kiedy to Oddział Policji w Tokio zorganizował współzawodnictwo między nowo powstałą Szkołą Judo Kodokan, a starszymi szkołami jujitsu. Jedna z form kata “RenkohoWaza”, czyli techniki obezwładniania pochodzi z tego okresu.

Dr Jigoro Kano: Ojciec judo
Jigoro Kano, twórca judo, rozpoczął historię tej dyscypliny, wprowadzając własne przemyślenia i zmieniając techniki istniejących sztuk walki. Mówiąc skrótowo, styl walki wprowadzony przez Kano zakładał wykorzystanie energii przeciwnika przeciw niemu, a także eliminował niektóre techniki jujitsu, które Kano uznał za niebezpieczne. Choć Kano był bardzo młody, ludzie zaczęli nazywać jego sztukę walki „Kodokan Judo”, a japońskie społeczeństwo zaakceptowało nowy styl ze względu na jego walory sportowe i ogólnoludzkie. Warto zauważyć, że Jigoro Kano miał słabe walory fizyczne – zaledwie 157 cm wzrostu i 41 kg wagi. Ze względu na wielki wkład w nową dyscyplinę, profesor Kano nazywany jest w Japonii „ojcem wychowania fizycznego i sportu”.

Początki judo
Dziwnym trafem historia judo stanowi kontynuację japońskiego jujitsu, sztuki walki, którą praktykowali samurajowie, ciągle ją doskonaląc. Wojownicy ci stosowali rzuty i dźwignie w celu samoobrony przed odzianym w zbroję i uzbrojonym przeciwnikiem. W początkach XIX wieku jujitsu było tak popularne, że instruktorzy nauczali ponad 700 różnych stylów. Jednak po najeździe komandora Perry’ego, w latach pięćdziesiątych XIX stulecia, samurajska tradycja zaczęła zanikać, a wiele praktyk jujitsu odeszło w niebyt, torując tym samym drogę światu judo.
Kamienie milowe w historii judo

Po utworzeniu swojej szkoły nazwanej Kodokanem, Kano zorganizował w 1886 r. zawody, aby stwierdzić, która ze sztuk walki, judo czy jujitsu, będzie dominować. Adepci szkoły Kano bez trudu wygrali rywalizację. W 1910 r. judo było już rozpoznawalnym sportem, rok później stało się częścią japońskiego systemu edukacyjnego. W 1964 r. ta sztuka walki stała się sportem olimpijskim, co było spełnieniem dawnych marzeń Kano. Obecnie miliony ludzi odwiedza każdego roku dojo w Kodokanie. Będąc najbardziej efektywną sztuką walki, judo uczy w jaki sposób wykorzystać energię przeciwnika przeciw niemu. Jeśli chciałbyś zdecydować, czy ta sztuka walki jest sportem dla ciebie, warto zasięgnąć informacji u profesjonalnego instruktora judo.

Filozofia judo – „łagodna droga”
Dr Jigoro Kano, założyciel i prezes tokijskiej Akademii Wychowania, opracował zasady judo, które łączyły ideę maksymalnej efektywności przy minimum wysiłku, z wzajemnym dobrem i korzyścią. Maksymalna skuteczność oznacza możliwość użycia jak najmniejszego wysiłku koniecznego do rzucenia przeciwnika, jeżeli wykorzystamy odpowiednią technikę we właściwym momencie. Natomiast zasada wzajemnych korzyści naucza, że wgłębianie się w tajniki judo powoduje, iż jednostka staje się lepszym członkiem społeczeństwa. Podczas gdy większość ludzi trenujących judo czyni to z prostej chęci uczestniczenia w ciekawych zajęciach albo chcąc nauczyć się skutecznej samoobrony, niektórzy czynią z tej sztuki walki sposób życia. Podobnie, jak w innych sztukach walki, ćwiczący judo noszą kolorowe pasy. Białe i żółte oznaczają początkujących, inne kolory przeznaczone są dla średnio zaawansowanych, a czarne są oznaką mistrzowskiego wtajemniczenia.

Techniki judo czyli „kontrola zamiast brutalnej siły”
W świecie judo, spektakularne techniki rzutów i użyteczna kontrola rywala w parterze są najbardziej znanymi chwytami. Judoka o mistrzowskim poziomie wyszkolenia wykorzystuje przewagę swojego przeciwnika przeciw niemu i rzuca go albo sprowadza do parteru. A kiedy już rywal znajdzie się macie, judoka może zastosować trzymania, dźwignie czy duszenia, aby go pokonać. W czasie nauki tych wszystkich chwytów, ćwiczący judo uczą się także jak upadać w taki sposób, aby uniknąć urazu.